انهارده من اوحش الايام اللي بمر بيها الدنيا بايظه خالص و مفيش حاحه بتفرح.. حاسه اني بموت.. و خايفه اووي.. خايفه بجد.. حاسه اني ضعيفه عشان بستسلم لمشاعري.. قررت اكتب طالما مش حلاقي اللي اقدر احكيله ... خايفه افضل كاتمه في قلبي كتير.. الموت و القرارات المصيريه.. القلق.. المواقف الغلط من اقرب الناس لينا طول عمري بدور علي الحب و الامان بره البيت كنت بتحجج عشان بابا مسافر بس لما قعد افتكرت ان االلي عايزاه مش حلاقيه و مش موجود.. لقيت ان الاسباب اللي بدور عليها بره طلعت اوهام مش شرط عشان باباكي مسافر متحيش بالامان و الحب و السند.. ممكن يكون موجود و متحسيش بده برضه.. ممكن يكون معاكي و تحسي انك عريانه برضه و خجلانه منه... ازاي حتثقي في حد بره و اللي من لحمك و دمك كده؟؟؟ ازاي اثق ان اللي بره حيحتويني و يقدرني؟ ازاي اسلم نفسي لحد و ابقي واثقه فيه؟ صعب... لان الاحساس لو متولدش من جوا صعب يبان برا و لو مثلت ووهمت نفسك شويه بتصحي علي فكره.. بقالي كتير اوي معيطتش بالحرقه دي!! و كتبت بدموعي كده!!! بقالي كتير اووي محستش بالحسره في قلبي كده و خاصه من حد من لحمي و دمي؟
